Joop is lid van onze vereniging vanaf 1999 en vanaf het eerste uur dat hij lid is actief.
Altijd bereid om een handje te helpen bij opbouw van de tentoonstelling en andere zaken, een man die niet gauw nee zegt als hem iets wordt gevraagd. Kortom, een echte verenigingsman.
Zoals gebruikelijk is onze eerste vraag "hoe ben je er toegekomen om vogels te gaan houden".
Vroeger thuis was het zijn vader die kanaries had en dan wordt je er later toch op de een of andere mannier mee besmet.

Eenmaal getrouwd en voor het eerst zelfstandige woonruimte werd er een parkiet gekocht, samen met de achterbuurman werd er een hokje in elkaar gezet.
Voorzichtig werd er geprobeerd om te gaan kweken en jawel hoor dit lukte, zes jonge witte parkieten waren het resultaat. Na dit succes zijn er helaas geen witte meer op stok gekomen.
En zoals dat bij velen van ons is gegaan werd er een volière gebouwd, waar toen niet aan werd gedacht was dat het verstandig zou zijn als er een sluisje voor de vlucht aanwezig zou zijn.  U begrijpt het al, regelmatig waren de vogels sneller dan Joop en kon hij ze aan de buitenkant van de volière na zwaaien. Dit is ongeveer 35 jaar geleden en de parkieten waren de zo genaamde “winkelparkietjes”. Toen bleek dat hun zoon allergisch voor vogels was werd er toch besloten om ze maar weg te doen, de gezondheid voor je kind gaat voor.
Na jaren werd er verhuisd naar de Spaaklaan in Utrecht en bij deze flat op de eerste woonlaag was een tuin. Hier konden dus zonder de gezondheid van zoonlief in

gevaar te brengen weer vogels gehouden worden. Later kwam er ook een parkietje in huis die liever in de vrije natuur was en naar buiten vloog, het was de zoon die deze parkiet  avonds uit een boom weer naar binnen heeft gehaald. In de periode van 1973 tot 1999 waren er geen vogels in huize Wildschut, maar eenmaal een eengezinswoning was het eerste wat werd gebouwd een volière. De volière was bijna nog eerder gereed dan de woning.
Een collega van Joop, die ook vogels had, werd ziek en die moest de vogels weg doen, zo kwam Joop in het bezit van een aller gaartje aan vogels, van de meeste soorten was er maar één  exemplaar, dus van kweken kwam niets. Voor in de gezelschapsvolière werd een koppel
Prach trosellas aangeschaft en werd met een gerichte kweek

begonnen. Eenmaal lid van onze vereniging werd er een koppel Bourks aangeschaft, hier werden gemiddeld vijftien jongen per  seizoen mee gekweekt.
Op het moment dat wij bij Joop waren had hij zeven koppels Catharina’s met 14 eieren en één jong reeds uitgekomen.  In de volière onder andere een koppel Mozambiqsijsen die
toen twee eieren hadden gelegd. Een koppel Turquisine zaten op vijf eieren. In de volière ook een span Oranjewevers en een Vuurvink pop. Met de man van de Vuurvinken heeft Joop minder succes, telkens als er een is aangeschaft legt die het loodje.
Zoals het er tijdens ons bezoek uit zag gaan we ervan uit dat we toch weer een aantal leuke vogels van Joop op de komende tentoonstelling kunnen bewonderen.

Maar tussen april, toen waren wij bij Joop, en augustus als u dit leest kan er nog een hoop gebeuren. Samen met Joop blijven wij optimistisch en hopen er natuurlijk het beste van.
Ook deze keer waren wij weer te gast bij een enthousiaste vogelliefhebber en lid van onze vereniging. Joop en zijn vrouw bedankt voor de gastvrijheid en tot ziens op de verenigingsavonden en zeker op de tentoonstelling